Op 30 oktober krijg ik plots telefoon van Mevr. Broeders uit
Spanje. Ze had helaas slecht nieuws voor ons : Spartacus had deze nacht een
maagtorsie gehad en was overleden. Ik werd er even stil van… Dit hadden we
helemaal niet verwacht…De naam Spartacus was hier al goed ingeburgerd. Iedereen
keek er naar uit. Wat nu ?
Mireille vertelde ons dat er net 2 nieuwe hondjes
binnengebracht werden. 2 jonge beestjes. Ze ging de foto’s naar ons doorsturen
voordat ze die op de website plaatste. Enkele uurtjes later kregen we de foto’s
doorgemaild. Vreemd , een nieuwe hond kiezen, … mooie hondjes… maar het was
Spartacus niet… Maar ja , iedereen verdient het paradijs. …
De hondjes op de foto waren Mika en Gimena. 2 schatjes maar
wel nog heel jong. We hadden graag een iets oudere hond gehad. Op de website
waren al heel wat honden geadopteerd. De keuze was beperkter. Noir stond er al
een tijdje bij. Hij trok al van bij het begin onze aandacht. We vonden hem heel
fier en mooi. Ook onze dochters hadden hem al opgemerkt. Onze aandacht ging ook
naar Fina. Ook zo’n lieve, mooie schat. Maar omdat we toch hadden besloten om
een reutje te kiezen, werd Noir onze uitverkorene.
We begonnen geleidelijk aan het idee te wennen dat Spartacus
er jammer genoeg niet meer was. Onze enige troost was wel dat het nog voor de adoptiedag
gebeurde. We hadden hem nog niet persoonlijk gekend. Maar het blijft triestig
natuurlijk…
Nu op zoek naar een nieuwe naam. “Noir” had niet echt onze
voorkeur. Al snel kwamen we tot de conclusie dat “Milo” bij hem paste.
We zijn er klaar voor. We kijken uit naar de komst van onze
nieuwe vriend Milo. Spartacus komt nog steeds spontaan in onze gedachten en
krijgt toch ook een plaatsje in ons hart. Het lot besliste er anders over… Zijn
herinnering zal steeds een foto blijven…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten