Milo

Milo

dinsdag 18 november 2014

18 november

We zijn nu drie dagen verder. Er is toch al veel gebeurd op enkele dagen tijd.
Hij heeft al super veel geleerd.
De 2de nacht heeft hij weer een uurtje geblaft. Maar vorige nacht, wat een verschil. Na 10 min. was hij al stil. Elke hond heeft zijn nachtplekje gevonden. Milo slaapt in de grote mand. Lubke slaapt op het matrasje ernaast. En Izzi heeft het andere kussen genomen. Elk zijn plaatsje in de roedel. Prachtig toch. Hopelijk lukt het deze nacht opnieuw.
Zijn favoriete bezigheid is slapen in zijn zetel. Maar als we aan het eten zijn, dan komt hij af hoor. Met zijn verleidelijke blik staart hij ons aan , in de hoop om toch een stukje van tafel te krijgen. Zijn snuitje past precies op tafel.  Hoewel het hard is om aan deze blik te weerstaan , blijven we volhouden.  Een korte "af" is het nieuwe commando dat hij toch al blijkt te verstaan. Wat is hij toch slim! Maar de verleiding blijft groot.
Nadat alle mensen voldaan zijn, is het hondjestijd. Milo weet dit al na slechts 3 dagen. Hij staat al aan de deur te wachten met een blik van "waar blijf je nou"? Terwijl Milo rustig aan het smullen is  in de hondenkamer is het ook het moment om Izzi en Lubke in de keuken eten te geven.
Ik sta toch wel verwonderd hoe snel een windekindje weet wat er van hem verwacht wordt. Verbazingwekkend.
We maakten deze namiddag  ook een korte wandeling naar het bos. Milo heeft angst van andere honden. Hij gromt en blaft als we een andere hond tegen komen. We denken dat hij bang is. Maar ja , de indrukken zijn dan ook enorm de eerste dagen.
Deze morgen eens geprobeerd om te spelen met Milo. Zijn katoenen touwtje erbij genomen en hup de lucht in ermee. Milo keek me aan alsof hij zich afvroeg : Wat krijgen we nu? Waar is die nu mee bezig? Doe even normaal ... Hij wist totaal niet wat hij met het ding moest aanvangen. Dus dan maar proberen Izzi te lokken om een spelletje te spelen. Ze kwam enthousiast af, maar toen ze zag dat Milo ook kwam aangelopen , was de speelpret voorbij . Ze blijft nog steeds bang van haar nieuwe huisgenoot.
Er zat maar 1 ding op : zelf voor hond spelen. Op de knieƫn met een katoenen touwtje. Gelukkig zijn er geen toeschouwers. Milo keek nog steeds vol verwondering en ging uiteindelijk in zijn zetel zitten.
Toen plots een uurtje later. Hij nam zijn touwtje vast en .... hup de lucht in ermee. Hij verschoot ervan dat het ding zo hoog vloog. Eens proberen of hij ook zijn schaapje wil waar hij de eerste dagen bang van was . En ja hoor. Het schaap ging de lucht in. Zijn pootjes vlogen alle kanten uit. Milo pakte het enthousiast mee in zijn zeteltje en controleerde of alle pootjes er wel goed aan vasthangen. Zalig om te zien. Na enkele minuten was de speelfurie voorbij. Jammer.
Maar 1 ding is zeker. Milo voelt zich goed in ons gezinnetje. Super toch !

Geen opmerkingen:

Een reactie posten