Milo

Milo

dinsdag 18 november 2014

eerste nacht

Hier zag ik het meeste tegenop. Onze Milo moest voor de eerste keer in de hondenkamer. Samen met zijn zusjes Lubke en Izzi. Maar wij gingen er niet zijn. Met zijn drietjes gingen ze heel gemoedelijk mee. Het is hier redelijk hondproof. Maar toch... Eerste keer zonder ons, als dat maar goed komt.Wij dan ook maar wat ongerust naar boven.  Eerste 10 min. bleef het stil. Maar toen begon Milo te blaffen. Je zou voor minder, het dutske . Maar we moesten consequent zijn. Hij was niet alleen. Opstaan had geen zin. Ook al vonden we het super erg voor hem. Opstaan als hij blaft maakt het alleen maar erger. Hopelijk duurt dit geen hele nacht. We horen dat hij bang is. Izzi en Lubke zijn stil. We horen heel wat gestommel en weg en weer gecross. Iedereen moet natuurlijk zijn eigen plekje zoeken. Als dat maar goed komt. De woorden van Mireille schieten door mijn hoofd : "Niet alleen laten in een kamer, Geduld hebben ". Ik sus mezelf dat hij niet alleen is. Hij heeft 2 soortgenoten. Maar toch, ik twijfel of ik er goed aan deed. Misschien hadden we toch beter de slaapkamer gekozen... Ik lig er verder over te tobben. Op de achtergrond hoor ik bange Milo. Andy stelt me gerust dat ik geduld moet hebben. Plots is het stil... een uurtje later... oef... wat een opluchting... Hopelijk blijft het zo...
Om 6 uur schiet ik wakker. Nog steeds stil.... Gelukkig heeft Milo kunnen slapen. Misschien vond hij toch wat troost bij Lubke en Izzi.
Benieuwd snellen we naar beneden. Het is belangrijk dat Milo ervaart dat we hem niet achterlaten maar na een nacht terug komen. Met zijn drietjes trippelen ze naar buiten om een plasje te doen. Behalve een kakje en een plasje in de hondenkamer zag alles er redelijk ok uit. De tanden die op de kraan staan, vinden we niet zo erg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten